En dan is het zondag.
En dan besef je dat de week alweer om is.
Een week in een zucht en een windje…
En er is veel gebeurt, en ook weer niet.
De meeste dagen beginnen met mij, die als eerste wakker is. Jetlag? Wat is dat. Daar heb ik nog nooit van gehoord. Wel grappig dat ik papa vaak tegenkom op de gang. Die is dan op weg naar éen of andere sportbezigheid. Daar heb ik niet veel mee te maken! Ik wil gewoon een boterham en poepen. Want dat is mijn ritme. En daar moet je veel respect voor hebben.
Ik slaap uit. Ik heb mijn slaap nodig, want ik beweeg als een Pokémon Go op de vlucht en groei als een brandweer. Dan moet je voldoende rust hebben, want dat levert het beste groeiresultaat. Het is een beetje zoals marineren. Hoe langer het vlees in de marinade staat, hoe lekkerder het is. Niet dat ze mij gaan opeten hoor, dat doen ze (papa en mama) met het eten van Misi. Die kan heel goed koken. En voor ons ook, maar dan minder ‘spicy’.
Naast de dagelijkse boodschappen en zwembadtripjes, waren er een paar belangrijke agendapunten. Allereerst moest papa deze week weer werken, dus waren we op ons zelf aangewezen. Daar is niks mis mee, want we zien hem in de ochtend en ’s avonds. Bovendien leest hij dan een verhaaltje als we naar bed gaan.
Dat naar bed gaan, gaat meestal vooraf door De Minions, want daar ben ik fan van! Die kan ik elke dag wel zien, dus doen we dat ook. Gelukkig hebben we 3 films, dus kunnen we afwisselen, maar eigenlijk maar het me niet uit.
Ten tweede moesten er deze week de tuinmeubels worden besteld en onderhandeld…. De vraagprijs voor een grote tafel, 4 houten stoelen en 2 ligstoelen voor relaxt liggen in de tuin, was 8.9 miljoen Rupiah. Zowel Missi als mama waren het er over eens dat dat veeeeeeel te veel was. Papa is daar wat gereserveerder in, maar hij is dan ook geen onderhandelaar. Bottomline is dat wij daar zaten, mama een paar keer op het punt stond om weg te lopen en ze uiteindelijk een monsterlijke 6.5 miljoen heeft uitonderhandeld. Ik bedoel maar.
En nu ik! Laatste punt was de wasmachine. Want die was niet goed. Een bovenlader, zonder knoppen en als je iets op de manier wilt wassen zoals het hoort, zonder dat de kleren er uit zien als die van een Barbipop of gezegend zijn met de kleuren van de regenboog, moet je controle hebben.
De onderhandelingen waren hard en meedogenloos en het resultaat was dat we $30 per maand moesten betalen en dat ook nog eens een jaar vooruit. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om uit te rekenen dan zelf 1 kopen een stuk voordeliger is. Dus wij naar de Carrefour.
Maar in de Carrefour waren ze niet echt klantvriendelijk of behulpzaam. Bovendien was de wasmachine die mama wilde uitverkocht. De iets duurdere wasmachine die ze wilde ook. Balen! Maar dan is papa weer handig. Die heeft een prachtige wasmachine gekocht online. En het mooist van alles? Hij was er 2 uur en 42 minuten nadat papa hem had besteld…. Ik bedoel maar.
Nou, dat werd tijd ook hoor, want we hadden moeite om ons door de stapels was heen te worstelen als we naar het zwembad wilden. Het huis was als een vuile-was-jungle! Maar sinds de wasmachine er is, staat hij ook tevreden te draaien en slinken de stapels zienderogen! Dat was vrijdag.
Zaterdag was het weekend en dus was papa thuis! Dus gaan we samen naar het zwembad! Het was wel regenachtig, trouwens. Dat is cool, want het is warm en cool tegelijkertijd.
Ik vind dat niet erg hoor, want als je in het water bent, wordt je ook nat, dus wat is het verschil! Verder wordt ik vooral overmoediger. Ik spring, duik, val, draai, keer, maak halve salto’s onder water, boven water, het maakt me niet uit! Ik doe het gewoon.
Ik begin langzamerhand ook over mijn water-in-mijn-ogen-vrees heen te komen. Ik durf telkens meer. Ik spring al (meer blijf boven), ik ga op de krokodil en val er af (maar blijf boven) en ik kan telkens beter zwemmen (maar blijf boven).
Ik kan ook al in het diepe zwemmen (als papa mijn tenen vasthoud. Ik weet diep in mijn hart wel dat ik het alleen kan, maar ik mis die laatste druppel moed om het echt in mijn eentje te doen. Gek eigenlijk, dat op het moment dat je je er bewust van bent het niet gaat, er een soort barrière in je hoofd is, terwijl de grashalm van ondersteuning genoeg is om bergen te verzetten (of in mijn geval water te verplaatsen) en zo zie je maar weer: Ik groei met grote sprongen) en dat doen we elke dag een beetje.
Alleen met mijn bandjes, heen en weer.
Lekker Zen.
Zondag zijn we even naar een andere meubelzaak gaan kijken. Letterlijk om de hoek! Daar hadden ze ook leuke spullen, maar misschien net iets te kitch (niet voor papa hoor, die houdt van Jordaan-achtige taferelen). Hoe dan ook: Goed om te weten.
Mama was al gaan trainen, dus die kon het handelen.
Wij zijn zondag nog even naar ‘het andere zwembad’ gaan kijken. We kwamen er droog aan, en gingen er nat weg! Wat een regenbui zeg! Maar, vind ik niet erg!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 