Op een zondagochtend moet er ondernemend gespeeld worden.
Dat is dus wat we doen. Eerst was Jay op en omdat ik dat hoorde wilde ik ook opstaan. Zo gaan die dingen (wel gek eigenlijk dat Jay eerder wakker is dan ik) en dan roep ik en dan komt papa en dan staat Jay beneden een beetje te huilen en dan is het piepje van de magnetron al geweest, dus ga ik in de slaapzak naar beneden en dan kan ik weer gaan piepen omdat het niet snel genoeg gaat.
In plaats van Pieter Konijn gaan we autootjes kijken op de televisie. Dat is ontspannend op de achtergrond dus kunnen we brood eten en boekjes lezen met papa, terwijl we allemaal met een half oog kijken naar de rondjes op het circuit van Maleisië. Een duidelijke stoeremannen activiteit.
Ik heb veel nieuw Bumba boekjes met papa gelezen en ondanks het feit dat ik eigenlijk alle woorden ken en aan kan wijzen, is de connectie naar mijn mond die uiteindelijk dat woord moet uitspreken, nog niet helemaal van glasvezel als het ware, maar eerder volgens het dat oude koperdraad principe van sommige van de internetaanbieders…. Het kan ook een soort luiheid zijn hoor, want als papa dan aandringt ga ik gapen. Over (g)apen gesproken, die kon ik wel per ongeluk nadoen: “OEOEOEOEHAHAHAAA!”
Komt tijd, komt praat.
Dat ik met een gele doek om mijn hoofd zit is mijn idee en onderdeel van een spel waarvan ik zelf nog niet weet hoe het gespeeld gaat worden of dat het überhaupt bestaat. Maar dat is niet erg, het is de echo van de toekomst (ja dat kan ook) die mij omgekeerde inspiratie geeft (plus het staat me ook wel goed).
Daarna hebben we een spectaculaire treinbaan gebouwd, met lussen viaducten en wissels. Ik heb zelf ook meegebouwd en vind het een leuke bezigheid. Ik weet niet precies wanneer ik jarig ben, maar misschien moet ik extra spoorbanen vragen, zodat ik een door-de-hele-kamer-treinbaan kan maken! Dat is pas spectaculair.
Een echte STOEREMANNENDAAD.
Ik heb nog verstoppertje gespeeld met mijn verstoppernijntje. Samen met Dzjez en dat is spannend hoor! Zo’n konijn in nood die zichzelf verstopt heeft en die wij dan moeten zoeken en redden. Ik krijg het er warm van en kan hem door de stress niet vinden. Gelukkig is Dzjez er ook bij, dat is als het ware de beste Nijntje-vinder van het hele kabouterbos!
Een echte STOEREMANNENDAAD.
Ja, want als jij naar bed bent (want je moest ineens heel hard gapen) heb ik heel netjes gevraagd: “Mag ik verstoppertje spelen met Nijntjuuuuuuh???” en dan mag dat en heeft papa hem heel goed verstopt en soms vind ik haar bijna niet Bijna, maar uiteindelijk vind ik haar gelukkig wel. Wat ook gevonden wordt is op regelmatige basis een nate plek in mijn pyjamabroek, onderbroek en gewone broek. Ineens is die daar en krijg ik geen sticker, of wordt er op brute wijze een sticker afgenomen… en dat is NIET grappig (hij zat op mijn wang).
NIET EEN STOEREMANNENDAAD.
Mooi lichtpuntje was Zelda die me nog even feliciteerde via Skype. En terwijl wij aan het bellen waren krakte papa door het tafeltje omdat hij een foto-van-boven wilde nemen van de treinbaan. Gelukkig heeft hij hem ook weer gelijmd.
Een echte STOEREMANNENDAAD.
Als mama terugkomt van het kijken naar de presentatie van de buurvrouw is Jay al weer op en bijna tijd om heel erg niet te eten. En dat hebben we dan ook met smaak gedaan. Mama heeft morgen een makkelijke avond: Het eten van vandaag opwarmen in de magnetron! Dat scheelt.
It wie wer in moaie dei.
Post Scriptum:
Siebe belde ook nog met FaceTime en dat is feest. Zeker als papa de iPad weer op het stoeltje op ons-hoogte zet, want dan kunnen we gemakkelijk communiceren. Heel veel lol eb blijdschap, want Siebe is wel onze grote broer hè! En als je Zelda gesproken hebt, moet je ook met Siebe praten.
Dzjez & Jay 