Alweer vroeg op!
Alweer een poepluier….
Al die bananen die ik ’s ochtends eet zijn goed voor de stoelgang (bedgang in mijn geval), want dat is mijn lievelingsontbijt. Bananen. Alles van bananen is lekker en kun je me voeren!
Geef mij maar een boterham hoor! En als het kan met hagelslag. Dat is kostbaarder dan goud, want het is hier niet te koop! Als Beppe komt moet ze zeker een pak of drie meenemen, en dan hou ik nog meer van haar! Ik eet dat uitsluitend aan de tafel, want anders knoei ik te veel.
Deze keer ging de auto ineens stoppen toen we onderweg waren. Niet alleen wij, maar ook die honderden andere auto’s die voor ons stonden. Dat doet de politie, want dan laten ze eerste een andere weg door voor een uur en dan mogen wij door voor een uur.
De goegemeente is daar helemaal op ingesteld, want alles wordt te koop aangeboden. Pizzapunten, geheimzinnige zakjes met iets en nog iets en dan twee soorten spul uit een fles, speelgoed, poppen, ballonnen, drinken, koffie, thee en nog veel meer en verbrande pinda’s. Die heeft papa gekocht.
Pinda’s zijn super-de-super-gezond, want alles zit er in. Vitamines, mineralen, voedingsstoffen. Ik denk echt het meest gezonde voedsel op de wereld. Behalve bij ons op school, want wij zijn notenvrij…. geen pindakaas en geen nutella…. sommige mensen worden namelijk heel ziek van noten. Wij gelukkig niet.
Lang (file-)verhaal kort, we komen na 4 uur aan en gaan direct door op onze mobiele safari. Dat begint wat moeizaam, want we staan opnieuw in de file! Echt waar, de wegen leiden door de dierentuin, waar alle dieren heel blij zijn dat we komen, maar de auto’s rijden nog best echt op elkaar. Na verloop van tijd rekt de file zich uit en gaat het goed.
De dieren zien er supergezond uit (eten vast noten) en heel erg blij! Dat laatste komt dan weer van al die bananen en wortels die ze gevoerd krijgen van alle mensen ind e auto’s. Oo als je ze vergeten was, dan kun je onderweg ongeveer bij duizend standjes bananen en wortels kopen.
Ik wil ze graag gooien, maar gooi regelmatig tegen de raamstijl (of mama haar gezicht) aan en dan valt de wortel terug in de auto. Beter wordt het als het dier in kwestie de wortel zelf komt halen. Tegelijkertijd is dat ongeveer één van de engste dingen die er kan gebeuren!
OK, ik snap het, wij zijn banger voor hen dan zij voor ons. Zij zien elke dag een kudde auto’s met rare mensen er in in voorbijkomen.
Ineens was er ook een grote olifant met een man er op die tussen de auto’s doorliep! Met zulke slagtanden is het een wonder dat de auto’s er ongeschonden vanaf komen. Wat een avontuur, het wordt beterder en beterder.
Al met al was het een zeer gevarieerder rit van bijna twee uur, waarin Laguiman op een soepele manier telkens de verkeerde manoeuvres uithaalde. Daar is hij goed in en is echt iets wat je moet kunnen. Zoals papa die altijd de verkeerde rij bij de kassa kiest. Ook als het de kortste is. Het is een gave….
Witte tijgers, gele tijgers, leeuwen, neushoorns, grote koeien, kleine koeien, geiten, giraffes, beren, noem maar op! Alles hebben we gezien. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een hele bijzondere tocht was. Het was zelfs zo leuk dat we vergeten zijn hoe lang we al in de auto zaten.
Na de safari zijn we naar de safarispeeltuin gegaan. Supergaaf, waarin we in zo veel mogelijk speeltuigen geweest (helaas niet bij de dolfijnenshow van 13 of 17 uur, maar dat gaan we echt de volgende keer doen!). We hadden een bandje om onze arm en konden er dus zo maar in. De beste manier om dat te zien is het filmpje.
Wat ook supergaaf was, is de olifanten-ride. Op de rug van een echte olifant, een tocht van wel honderd meter. Gelukkig liep de olifant langzaam en wilde hij eigenlijk een langere tocht maken, maar we waren terug voor we er erg in hadden! Mooie tocht.
Zo’n dag vliegt voorbij en dan besef je dat je nog lang niet alles hebt gedaan. Bijvoorbeeld het hele grote zwembad, en de ultra-lange glijbanen die daar zijn. Nee, dit was een voorproefje en zeker niet de laatste keer wat mij betreft.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 