Lachen, hoestePROETS en de wijsvinger

Hé, wat is dat niet leuk om je niet goed te voelen.
En als dat zo is, is het omgekeerde ook waar.
Dus moet ik me maar wil snel beter voelen, maar dat is vandaag maar ten dele gelukt. Ik heb echt m’n best gedaan hoor, want ik was om 4 uur al wakker! En mama en papa ook. Mama om me te knuffelen en papa om me een flesje te geven. Daarna ben ik nog even gaan slapen, tot 10 voor 5 uur of zo. Toen heeft papa me nog een beetje flesje gegeven en toen heb ik nog een beetje geslapen en toen moest ik om half 6 hoesten! Uiteindelijk kwam dat laatste flesje er weer uit. Stom hè!

Het mooie was dat ik bij papa en mama in bed mocht. Lekker liggen en toen viel ik weer in slaap om 10 voor 6, 12 minuten voor de wekker. Tsja, slecht gepland. Maar voed, ik mocht wel in bad om 20 over 6. Ook goed. Dat was een leuke verrassing.

Toen papa en ik bij de crèche aankwamen herkende ik het echt! Ik wees met m’n vinger en riep JAH! Grappig is dat. Ik herken dat en heb er zin in. Crèche is leuk! Lekker spelen en leuke dingen doen plus ik kan lopen, dus kan ik lekker stoer doen!

Maar ook daar heb ik niet echt veel gegeten heb. Wel plezier gemaakt en daar gaat het om. En toen was daar mama en kon ik weer wijzen! Wijzen is wijs. Vind ik leuk en dan gaan we samen naar huis. We waren nog maar net thuis en toen zei mama, waar is papa? En toen heb ik gewezen. Eerst naar buiten en toen de deur. Ik wist dat het papa was en dan ben ik blij!

Gezellig ook met mama, dat is zo fijn, lekker lachen en gek doen, daar ben ik eigenlijk altijd wel voor te vinden. Maar goed, naast het wijzen werd het dus een hoestePROETS (dat is een woord dat mama gebruikt). Eerst wat boerenkool, daarna wat yoghurt en toen moest ik hoesten. En hoesten, en nog meer hoesten en toen kwam alles er weer uit. Stom hè!

Gelukkig voelde ik me daarna wel weer goed, want echt ziek ben ik niet. Ik ben daarna wel naar bed gegaan. Flesje melk, lekker, en slapen!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Blijdehandje

Ik heb vandaag gewoon plezier gemaakt. Zaterdagen zijn daar echt voor gemaakt. Ik ben wel in de luren gelegd, want papa heeft me om 10 voor 6 een flesje op m’n kamer gegeven en me daarna pardoes terug in bed gelegd. En vanwege deze routine, dachten m’n hersenen dat het gewoon avond was en dus ben ik weer in slaap gevallen.

Om 23 over 7 werd ik weer wakker. Een beetje chagrijnig…. dat wel, maar dat was snel voorbij, want papa ging mee naar beneden en toen mocht ik lekker bij hem op schoot zitten en hebben we Samson en Gert gekeken op de televisie. Ik vond er niks aan, maar zat lekker bij papa op schoot, dus ik heb niks laten merken. Zo ben ik.

Daarna heb ik in de box gespeeld. Elke keer lijken de speelgoedjes nieuw en valt er iets nieuws te ontdekken en dat houdt me wel zoet! Op een gegeven moment had ik honger en aangezien ik nog niet echt kan praten, piep ik. Dat werkt net zo goed! Ik heb in totaal anderhalve boterham gegeten. Niks mis mee met de complimenten van m’n maag.

Om half 10 was mama daar. Met beide armpjes strek ik dan naar haar uit en dat werkt altijd. Dan komt ze naar me toe en gaat lekker knuffelen. Om 10 lag ik in bed met een stevige fles melk in m’n mik. Goeie routine zeg ik! Wordt ik blij en slaperig van. Tot half 12. Heerlijk. Dat heb ik er weer helemaal zin in!

Papa ook, die legde me in de wasmand! Niet dat ik dat eng vind, maar ik moet dan echt even m’n best doen om er weer uit te raken!

Ik heb trouwens 2 nieuwe woorden.
De eerste is AaiT en dat zeg ik als ik papa over z’n gezicht aai.
Het andere woord is Hey! dat zeg ik als papa Hey! zegt. En daarna lach ik.

We zijn naar de kringloopwinkel geweest en daar heb ik een hele coole zeventien broek gekregen. Die ga ik morgen aan doen, want hij is niet de allergrootste en kan ik hem al vast in dragen voor … oeps, daar had ik bijna z’n naam gezegd! Broer dus bedoel ik. Hij kan hem dan langer dragen dan ik, maar dat is niet erg. Dan kan ik er mooi naar kijken.

Papa heeft ook een voorleesboek met 365 kabouterverhaaltjes. Daar kan hij en kunnen Siebe en Zelda mooi uit voorlezen! En een boekje over Job De Bever, maar daar moet ik nog wat aan wennen…. Nee m’n lievelingsboek allertijden (en dat is al bijna 11 maanden!) is De Koning van Dick Bruna met Roosmarij en de witte auto met echte wielen.

Maar goed, daarna zijn we naar Bataviastad geweest. Daar hebben we uiteindelijk alleen mar rondgelopen en koffie gedronken met Appeltaart gegeten en vooral gezellig gedaan. Ik ben nog lekker door de Mooi!-e babywinkel gekropen. Het gekke was dat daar geen andere babies rondkropen. Die zaten allemaal vastgeketend in hun kinderwagen. Ikke niet hoor, toen ik me wat ongemakkelijk begon te voelen, mocht ik rechtop staan in de wagen. Dat is pas gaaf! Ik heb dan een prachtig uitzicht en kan springen! Yieehaa!

Ik kan trouwens ook al staan alhoewel ik dat zelf nog niet altijd in de gaten heb…. Ik sta bijvoorbeeld in de box en ben druk aan het bewegen en ineens sta ik dan een paar seconden met losse handen en vaste benen. De eerste stapjes naar meer, zeg ik!

Vannacht een uurtje langer vanwege de wintertijd. Ik mocht daardoor eXtra laat naar bed. Ben benieuwd hoe lang ik slaap!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Te laat!

Gisteren was ik moe en ben ik eigenlijk  vergeten de blog te schrijven en schaam me dood.
Nou niet echt hoor, soms heb je van die dagen waarin je de boel de boel moet laten en gisteren was dus zo’n dag. Ik heb ook heerlijk geslapen. De hele nacht door, één keer wakker geweest en toen kwam mama en heb ik alleen maar heerlijk geknuffeld en dan is het goed. En slaap ik weer heerlijk verder.

Ik heb trouwens nieuwe sloffen en nu heb ik er twee. Kan ik lekker afwisselen, want anders krijg je van die zweetkakkies zegt mama. En dat is nooit grappig. Waren die andere stoer, deze zijn nog stoerderer, want hier zitten tijgers op! Dan kun je extra hard lopen en hoef je voor niks of niemand bang te zijn. Niet dat ik dat ben (nou ja soms, als ik iets groots zie wat ik nog nooit heb gezien en het beweegt en praat, ben ik even een heel klein beetje bang en dat hoeft nu dus ook niet meer), maar het is dus handig.

Ik heb nog steeds niet echt zin in warm eten, maar vandaag waren het al 5 hapjes. Nee, ik zit echt even in een melk en boterham periode. Nou ja, niks mis mee! Zo lang ik groei, is het goei!

En morgen is het weekend! Want dan ga ik niet naar de crèche en zijn papa en mama thuis! Gezellig.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bananeman en meer

Ik besef me dat ik met het mooie weer, minder schrijf. Maar ik denk dat er met het mooie weer dan ook weer minder gelezen wordt, dus geen probleem. Stock building voor de donkere dagen. We kregen gisteren een berichtje van Olpa en Olma. De auto was gemaakt en ze waren aangekomen in Pisa en dat klinkt als pizza! En dat klinkt dan weer goed voor later. Ik weet dat Siebe en Zelda dat ook lekker vinden. Siebe heeft zelfs een eigen recept bedacht… Pizza à la Siebiata.

Het was weer een hele mooie dag gisteren. En papa en mama waren beide thuis, dus dat is genieten. Er kan op zo’n dag heel wat gebeuren, of helemaal niets of de combinatie van beide en dat maakt zo’n dag altijd mooi. Ik heb vandaag appel gegeten en ik heb er een soort haat-liefde verhouding mee. Ik vind het lekker, want die smaak ken ik niet maar prikkelt m’n smaakpapillen en aan de andere kant zegt m’n keel: Nee, niet slikken!! Die prikkelende smaakpapillen zijn prima, dat kokhalzen niet, maar ik moet er doorheen!

We zijn even boodschappen gaan doen. Nou ja, even, duurde best lang, maar dat was noodzakelijk, want nu heb ik mooie korte broekjes en T-shirtjes, zodat ik er deze zomer mooi op sta. En alleen deze zomer, want ik groei als kool! Maatje 74 al weer. OK, daar red ik het dan ook mee deze zomer. Oh ja, en papa heeft me even gewogen op de fruitweegschaal in de Jumbo en ik weeg 8,5 kilo om en nabij. Hij kon alleen niet de Dzjezprijs vinden, waarop mama zei: Hij is onbetaalbaar! Vind ik ook.

Papa zag ook nog een mooie broek voor mama en daarmee sta ik op de foto. Kijk maar goed. Het is niet helemaal duidelijk, maar wel een mooie, vrolijke en gezellige bloemetjesbroek. En papa ook nog korte broeken en T-shirts gekocht. Voor een snel-even-boodschappen-tochtje hebben ze veel afleiding gehad! Uiteindelijk wel gewoon boodschappen gedaan, gelukkig maar! Wat wel grappig was, is een mevrouw die naar mij bleef kijken omdat ik naar haar bleef kijken. Dat vond ze heel bijzonder, want dan doen kinderen normaal niet zei ze. Maar toen vond ik het wel een beetje eng en ging ik huilen. Eefjes maar.

En ’s avonds roken er lekkere geuren in het huis, maar ik moest naar bed. Ik was ook best moe, want ik heb de hele dag niet veel geslapen. Te veel leuke dingen om te zien.

Vandaag heb ik banaan gegeten en dat is, eehh, anders. Zacht van textuur, zoet en lekker. Dus heb ik even lekker gekokhalsd, alle melk er uit maar daarna weer verder. Zo ben ik, met een lach! En ondertussen heb ik de vogels ontdekt. Die vliegen in de lucht en zitten in de bomen en dat is een bijzonder fenomeen. Zij kunnen al vliegen en ik kan nog niet eens lopen! Oefenen dus.

Ik heb ook m’n eerste officiële grasfoto en gras is niet superlekker om op te eten.
Is wel een hele mooie frisse kleur en dat staat dan weer mooi bij m’n shirt. Dat heb ik van Paula Citroen gekregen en dat is dan weer een vriendin van Olpa uit Parijs van toen hij klein was, want zijn moeder en haar moeder waren vriendinnen. Mooi hè! En Iara en Fraouche waren er ook, die rolden in het gras en ik ook. Het is al weer een mooie dag.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Zeldamazone

Zelda is gaan paardrijden!
(ik vertel dit verhaal zoals ik het gehoord heb van Papa en Zelda, want ik mocht niet mee, want ik was naar het consultatiebureau, maar daarover in een ander blog meer. Want als ik mee was, dan was ik natuurlijk ook een blokje gaan rijden….)

Door de spoelende regen is ze er met Papa naar toegelopen (of moet ik zeggen gegaloppeerd, want papa had er de sloffen in zei Zelda) en drijfnat kwamen ze aan. Maar dat was snel vergeten toen Zelda Syb zag, een levensgrote pony, een meisjes pony voor de duidelijkheid.

Samen met de paardenmeisjes, die daar de hele dag rondhangen omdat ze helemaal gek van paarden zijn, heeft ze haar gezadeld en getuigd en hup de ring in en paardrijden. Zonder problemen, in Nederland, op een pony en daar ging ze.

Grappig om te horen is dat ze met een perfect Nederlands accent met die meisjes en de lerares aan het praten is! Volgende keer gaat papa het filmen, dan kan ik het ook horen.

Ze hebben rondjes gereden en figuren gedaan en zelfs gegaloppeerd.
Knap hè!, mijn half-zus is niet half, maar heel!
Heel goed.