Ik werd beroerd wakker, maar daar gaat het vandaag niet over.
Dat was gewoon een bijzaak. Dat was het gevolg van misschien 3 dagen intensieve crèche, of gewoon een verkoudheid, want m’n neus zit telkens redelijk vol. Dat is niet fijn. Als je dan lekker ligt te slapen is er ineens een SKORK! en dan ben ik wakker omdat ik niet lekker door m’n neus kan ademen en dat voelt, eh, claustrofobisch. Dat is nooit grappig.
In ieder geval, papa had z’n handen vol aan me. Bij de melk deed ik moeilijk, bij de boterham deed ik moeilijk, de banaan ging er goed in, maar daarna hoefde er maar weinig te gebeuren of ik ging piepen. Ook toen mama beneden kwam. Wel met ups and down, maar algemeen down, totdat mama besloot me naar bed te doen. Eerst niet, maar daarna 2 uur SLAPEN met een hoofdletter ‘S’ (en ook de andere letters).
Toen ik daarna wakker werd, was me slechte humeur weg en m’n goede humeur was 110% aanwezig. Tijd om naar de markt in Bussum te gaan. Daar zat ik eerst lekker in de buggy, maar naar verloop van tijd vroeg ik me af waarom ik daar in zat. Ik kan perfect zelf lopen, dus dat was fase 2 van het bezoek aan de markt. Zelf lopen en vooral HOI-HOI roepen tegen iedereen die dat wil horen. Ik had zelfs een wat oudere man op de vlucht. Die dacht dat ik hem aan het achtervolgen was…. GRAPPIG!
We hebben heel veel fruit en groente gekocht en vijgen. Die heb ik dan ook met smaak opgegeten en toen kwam ik een superNIJNTJE tegen. Ik zie dat direct, lachuh!
Toen we thuis kwamen waren daar Olpa en Olma! Wat een verrassing. Ik keek snel even naar de buik van mama, maar die zat er nog en ze was ook nog niet “Op een klein stationnetje” aan het puffen, dus was het gewoon een gezelligheidsbezoekje! Dat laat ik niet aan me voorbijgaan.
Olpa heeft me voorgelezen, papa was aan het werk, mama en Olma aan het kletsen en ondertussen waren we aan het lunchen. We zijn alles-tegelijk-kunners! Zo zijn we.
Toen ze weg gingen, ging papa aan het werk in de tuin om de boom die Siebe omgezzzzaagd had weg te brengen. Dan kan ik altijd even helpen natuurlijk. Van de sloot op de wal. Constructief. Ik zou wel meer willen kunnen doen, maar de takken zijn nog net iets groter dan ik. Ook als papa ze doorzaagt.
Toen de takken in de auto zaten en papa weg ging naar het GAD, bracht mama mij naar bed. Ikzelf had daar andere gedachten over. Ik heb net zolang gehuild, totdat mama me weer uit bed kwam halen en papa voor de tweede keer thuis kwam van de GAD. Maar daarna was ik ook weer helemaal goed gehumeurd.
Ik heb ook nog even met Siebe geFaceTimed. Eerst was het papa, maar zodra ik de stem van Siebe hoorde begon ik te roepen. Daar wil ik bij zijn natuurlijk! Dus heb ik gezellig met Siebe gekletst en gek gedaan. We hebben ook ge-WAAZZOOOOP-ed! Dat is grappig.
Uiteindelijk ben ik nog lang opgebleven en heb lekker gebabbeld en grappen gemaakt. En echt op het kantelmomentje van blij naar ik-kan-niet-meer, had mama m’n flesje klaar. Goeie timing!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 